Moe

we zijn allemaal zo moe

jij toch ook?

we allemaal zo aan vakantie toe

jij toch ook?

zoveel dingen te doen

voor de poen

zo weinig tijd

geen vrijheid

vroeg weer op

zorgen aan je kop

te weinig pret

zullen we het allemaal anders doen?

dat kan toch?

zullen we gewoon allemaal met pensioen?

dat kan toch?

wat doet geld er toe?

maar ja, hoe....

wat een gedoe

ben zo moe...

Terug

ik dacht maar eens naar huis te gaan

thuis te komen

terug naar mijn werkelijk bestaan

weg van onwerkelijke dromen

ik dacht maar weer de realiteit te zien

de waarheid te aanvaarden

met alle harde gevolgen van dien

terug op gegronde aarde

ik dacht maar eens vast te houden

aan de handen die mij zijn toegestoken

weer op te bouwen

wat ik achteloos had afgebroken

ik dacht maar weer eens in mijn eigen bed te slapen

dit ogenblik

mezelf weer samen te rapen

om morgen wakker te worden als mijn oude eigen ik

Weg

ik ga alleen

mijn weg terug

ergens heen

voorbij de gebroken brug

ik vertrek

van het beschadigde pad

van die verscheurde plek

uit een verslagen stad

ik reis af

met vastberadenheid

wil er vanaf - van deze

onnozele, krankzinnige, redeloze, onzinnige doldwaze narigheid