Achter gordijnen

ik wil het even over gordijnen hebben

die lappen stof die we voor onze ramen hangen

geplooid, strak of rommelig

we trekken ze dicht of het nu donker is of licht

alsof we de wereld niet willen zien

of alsof de wereld ons niet zien mag

ik wil het daar even over hebben

want was het nou jou die ik daar gisteravond zag

geen gordijnen voor het raam

en met het licht aan zag ik je daar staan

te zien voor mij en iedereen die langs liep

en ik moet zeggen dat ik het fijn vond dat ik jou daar zag

want als ik het goed zag, zag ik je daar staan

met een glimlach

Woorden

ik heb een overvloed van woorden voor je

als een waterval stort ik door, via, vanuit, mijn binnen naar buiten

ik overspoel je met mijn gal, mijn toorn, mijn geschal

het woelende water dat drukt op je oren komt met een stroom van tranen

ongezien

toch liever zou ik je de woorden geven die gedijen in kalme beekjes

woorden over vleugeltjes, veertjes en de lucht

woorden die ontspringen van een drup dat met een lichte zucht

verdwijnt in het ver strekkende water van meer en zee

zoveel stromende woorden

Dit keer

nu weet ik het

wat ik kan en wat ik kon

nu weet ik dat

ik het niet zomaar verzon

ik hoor me nog zeggen:

"ik weet het niet meer'

maar weet nu

dat ik het kan dit keer