Poëet

ik zit in een wereld

van letters omgeven

waar woorden zijn doordrongen

van zwakte en kracht

uit grondvesten geperst

zwarte karakters gezet

in alle kwetsbaarheid

voor iedereen te zien

ik plaats mijn letters

zoals vele poëten

hard op wit

raak mijn wereld kwijt

om daarna te vergeten

Ogen dicht

als klein meisje

deed ik vaak alsof ik sliep

ik sloot mijn ogen

en hoorde alles om mij heen

maar met mijn ogen dicht

was ik alleen

hoefde me niet te mengen

in gezelschap

van volwassenen om me heen

ik krulde me op

mijn benen tegen mijn buik

mijn armen eromheen

met gesloten ogen

had ik rust

veilig alleen

ook nu nog sluit ik graag mijn ogen

zie ik niks, zie ik niemand

is er niks, is er niemand

en maak mij dan niet wakker

ook al slaap ik niet

want met gesloten ogen

ben ik er niet

Stil

een langzaam leven

in een soepele broek

lome lucht

een goed boek

het geluid van een gekko

ek-ko

krekels in de nacht

heel zacht

blauw om in te staren

Spotify op chill

geen gauw, geen maren

geen moeten, alleen wil

de zon op en onder

een leven zonder

dit of dat

lekker stil